Even hield ik je stevig vast
Even was je helemaal van mij
Maar je jaagde me op de kast
Door wat je me daarnet zei
Even een moment van geluk
Even geen problemen aan mijn hoofd
Ik dacht: dit gaat nooit meer stuk
Maar mijn vlammetje is weer eens gedoofd
Even was de duisternis verlicht
Even een goed gevoel van binnen
Jij was waar ik op was gericht
Nu moet ik weer opnieuw beginnen
Even wat liefde in mijn leven
Even had ik een sprankeltje hoop
Ik heb je echt zoveel gegeven
Nu weet ik niet waarheen ik loop
‘Even’ mijn hele wereld weer ingestort
Even de pijn die je me laat bezorgen
Net als de blaadjes van een roos die is verdort
Toch houd ik het voor jou verborgen…
En héél even…
Het was niet genoeg
Het was alleen maar voor even…