Alsof je een val maakt waar je intrapt, zelf
uit onoplettendheid, openbare dronkenschap
zo'n berenklauw om je voet staat best charmant
tenminste in bepaalde maffiose kringen dan
Stel jezelf gerust dat je het aankan de druk
noem het een aambeeld, een blok graniet
in je hoofd, waar het dondert en bliksemt
Je ogen spugen vuur, licht ontvlambaar licht
Nooit meer kan je volgen de troosteloze
route uitgeprint van het internet, de kaart
haarscherp op je netvlies toch verdwaal je
in een oogopslag omdat je clichematig terug
keert naar je eigenzinnige onzin, de talloze
uit het niets gerezen hebzucht naar gelijk
op elk feest, iedere groet of handgebaar
maak jij je sterk, dat je er boven staat maar
Nooit bewees je waar je werkelijk vandaan
komt, rigoreus verknipte ziel, ik zeg je eerlijk
ben geen pritstift of secondelijm, er is geen
undo knop in deze kwestie ik laat je alleen
Jouw zonden zijn de mijne niet
hoewel begaan voor mij
Sta ik mijn plek af op het altaar
tot as keren we weder
Begraven worden we in stilte
liggen we zij aan zij
Vreten insecten ons op tot bot
of drogen we in tot leder
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 03 oktober 2003 | ||
Thema's: |