Je kan je in zessen dertig stukken delen
Maar kan je daarom je eigen pijn helen
Onrechtvaardigheid is werelds loon
Maar eerlijkheid dat draagt uiteindelijk de kroon
Vrouwen kunnen het mannelijk geslacht kelen
Maar zullen zij achteraf niet eens kwelen
Voor iets heel aards en buiten gewoon
Het eens ons oudst en heuglijk huiselijk patroon
Ik kan zekerlijk over mij vrouw niet klagen
Zij deed alles om mij steeds te behagen
En toch kwam ik soms ietwat te laat
Door vergeet of door het ouderwets nagepraat
Wat echter het mooiste is in ons het leven
Is dat wij met iemand het kunnen delen
Zij het man of vrouw maar zonder haat
Laat ons dus leven op deze huidige maat