Een beekje, zomaar bij een park
een beekje om bij te dromen
met kabbelende golfjes
daar wil ik gaan bekomen
me vleien in het gras
en stilte om me heen
en helemaal los-komen
zonder sores om me heen
daar bij dat mooie beekje
wil ik vertoeven nu
weg van de drukke wereld
en opladen mijn accu
ven het woelige bestaan
Ja, bij dat lieve beekje
laat ik mijn sores gaan
P.Altena: | Vrijdag, september 26, 2003 10:55 |
Had iedereen maar zo'n beekje om wat bij uit te rusten en op te laden. Mooi gedicht. Groetjes Peter |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 25 september 2003 | ||
Thema's: |