Het leven is zoals een bouwwerf,
je tracht zoveel mogelijk nieuwe bruggen te bouwen
terwijl je er vaak net zoveel oude achter je verbrand.
Maar wat ben je met een brug als er geen verbindingsweg is,
geen vaste grond om de peilers stevig in te plaatsen?
Een brug.. een reikende hand...
allebei nutteloos als er geen goede basis is.
Geen vetrouwen, geen vriendschapsband, geen... niets.
Maar er is een wil, dus is er een weg.
Een wil tot toenadering, tot verbondenheid,
alleen is de weg moeilijk toegankelijk voor vreemden
en lijkt het een 1-richtingsstraat te zijn.
De bouw van de brug is gestaakt,
wachtend op de aanleg van een goed bereidbare asfaltweg.
Voor deze infrastructuurwerken is geen kapitaalinvestering nodig,
enkel menselijkheid, geduld, respect en vooral vertrouwen.