De Dirigent.
(De laatste maten)
Ons oude dorp, het is niet groot,
daar sterft de Harmonie haar dood.
Het gaat heel langzaam, duurt al jaren.
Dezelfde kwaal als de Fanfare:
Kwijnt langzaam weg door leden nood.
De jeugd gaf het al heel lang op.
Ze zweten House en dreunen Pop.
Of stampen in de Disco rond,
van ´s avonds vroeg tot morgen stond.
In de stad, wat verder op.
De leden zijn zo jong niet meer
en het gebeurt zo keer op keer,
dat ze droef staan aangetreden,
bij het graf van een der leden.
De Kraaienmars, die klinkt dan weer.
Maar zit het weer een beetje mee,
verlaat de Harmonie haar stee.
Haar klanken klinken tot veel later
uit de muziektent aan het water.
En het publiek luistert te vree
naar de houten klarinetten,
die zijde zacht hun toon inzetten.
En de klanken van trompetten,
die met ret gevolgd door tetten,
de lucht schel in vibrato zetten.
Naar baritonen en trombonen
met hun warme koopren tonen,
de Bes-Bas en de Saxofonen.
De Grote Trom, hij slaat voor twee.
Hoe lang de vreugde moge duren
van de muziek in avond uren?
Niemand die het kan voorspellen.
Maar ik kan je wel vertellen:
Het eindigt daar waar het begon.
De Dirigent tikt zijn baton.
Koos 24-8-2003
Auteur: kooshaydn | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 22 september 2003 | ||
Thema's: |