Karel.
Hij is al 18 jaar mijn maat,
Ik geef hem voer en water.
Zijn kop is mooi, lang is zijn staart,
Ja, Karel is mijn kater.
Karel, in zijn jongens tijd,
Ving hij heel vaak een muis.
Maar nu hij hier en daar wat slijt,
Blijft hij het liefste thuis.
Hij ligt dan spinnend op mijn schoot,
Probeert me dan te paaien,
Met een tikje van zijn poot,
Om zijn vacht te aaien.
Hij is wat oud en ook wat stijf,
Zijn gang is heel veel trager.
Wat schonkig voelt nu ook zijn lijf,
Want Karel wordt wat mager.
Ik hoop dat het nog even duurt,
Maar een ding is gewis,
Als Hij hem naar de hemel stuurt,
‘k Weet zeker dat ik ‘m mis.
Koos 25-7-2003
margot: | Zondag, september 21, 2003 23:58 |
prachtig...ja je bent er aan gehecht...heb er hier zo 10 om te aaien,heerlijk al die spinnepoezen ;-))) liefs,margot |
|
Auteur: kooshaydn | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 21 september 2003 | ||
Thema's: |