Ik heb gedachtegangen
Die met metaforen zijn behangen
Waarin herenigingen zijn opgehangen aan stangen
En waar ideeën wandellen in hersenscellen blijven hangen
In webben, waarin ze mijn gedachtes willen vangen
Dagelijks lopen bacterie door je speeksel
Gedachte en ideeën wandellen door mijn stelsels
Af en toe, heel soms raakt er 1 de weg kwijt
En die vind ik op een gegevenheid
Er zijn 2 bronnen 1tje goed en 1tje slecht
Als ze van de goede eten blijven mijn gedachten recht
Soms gaan alleen die foute maar die worden gelijk gedraaid
Zo blijven mijn gedachte in een positieve file
Je zou het niet zeggen maar ergens in me achterhoofd
Beleeft een zieke gedachte, onderdrukt en zwaar verdoofd
Waneer een goede file, houd een vrouwtje zich stil
Maar door negatieve tijd word het duiveltje zwaar il
Gevoed door onzekerheid trainen voor stevigheid
En wacht op de tijd, tot dat die in 2en splijt
Dan komt hij er uit en kruipt stilletjes naar voren
Door mijn gedachtegangen schuilend achter metavoren
Van negatieve tijd blijft hij onderweg maar eten
En bekeerd de goeïe tot hun zijn afkomst zijn vergeten
Ze worden ondertussen sterker
Gaat steeds verder en haalt het drama uit de kerken
Ze gaan het gevecht aan
Positieve wegslaan
En voor dat je het weet kunnen de files niet meer opstaan
Verslaan alle manieren de rust vast
Pakken ze bij hun strot en stop ze in de kast
Links rechts boven onder
Verstoren zij de orde
En verslaan ze hele horde
Ze zijn sterker dan gedachte ooit hadden gedacht
En met elke overwinning krijgen duiveltjes meer macht
De positieve worden bang en blijven op hun hoede
Maar dan is het te laat en bevrijden ze de woede
Drama en woede beginnen samen een relatie
En daar uit ontstaat een heftige frustratie
Frustratie wordt dus groter na mate tijd van strijd
En de ergste is dat hij de kracht van woede ook verrijkt
En dan opeens komt er bezoek, en zijn naam is de druppel
Hij is een overlopen en gewapend met een knuppel
Stront aan de knikker yo dan is het gedaan
Samen brouwen ze een schetsel en noem hem mijn punchline
Hij doet zijn schoenen aan en verbergt zijn bestaan
Zo dat hij zo dope is dat hij alleen verder kan gaan
Hij gaat op pad, verslindt alles wat hij tegen komt
Van al het grapjes spits metaforen in het rond
Sterker dan ooit komt hij aan, bij me mond
Dan spuug ik hem uit, weer een MC op de grond