armenslaap
armenslaap
in je vernielende armen
stierf ik ongemerkt wiegedood.
je knuffelde mij zeer bewust
een verstikkende ademnood
in het slapende ochtendrood.
in je begrijpende armen
herleefde, herrees ik even.
je duffelde mij onbewust
weer warmpjes in medeleven,
het slapende niet verdreven.
in je omarmende armen
zweefde ik weg als herboren.
je snuffelde buiten bewust-
zijn naar mijn verdwenen sporen,
slapende maar uitverkoren.
::: david troch :::
uit 'voor het ontslapen gaan', bundel premature gedichten 1993-2000
in je vernielende armen
stierf ik ongemerkt wiegedood.
je knuffelde mij zeer bewust
een verstikkende ademnood
in het slapende ochtendrood.
in je begrijpende armen
herleefde, herrees ik even.
je duffelde mij onbewust
weer warmpjes in medeleven,
het slapende niet verdreven.
in je omarmende armen
zweefde ik weg als herboren.
je snuffelde buiten bewust-
zijn naar mijn verdwenen sporen,
slapende maar uitverkoren.
::: david troch :::
uit 'voor het ontslapen gaan', bundel premature gedichten 1993-2000
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Zaterdag, september 06, 2003 12:52 |
| Prachtig! (en herkenbaar, I can't breathe..) (was een soort van poltergeist-achtige afl. waarvan ik de naam vergeten ben, en dacht, tsja, zo loop ik er over een jaar of honderd misschien ook nog wel bij) | |
Over dit gedicht
| Auteur: David Troch | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2003 | ||
| Thema's: | ||