Stil schrijf ik een gedicht Woorden uit het niets verschenen Wegen vandaag als verdwenen Gevoelens in het vroege ochtendlicht De tijd lijkt traag In een leven gepaard met zorgen Zal de dag van morgen Lijken op de dag van vandaag Met mijn gedachten in het verleden Neem ik mijn zware pen Ik beschrijf een wereld die ik ken Voortgezet in het heden Ik probeer te genieten van het leven Ondanks het leed dat ik draag En hoop ooit te kunnen vergeven Maar wanneer dat is de vraag Had ik maar één houvast in ‘t leven Een houvast die ik als kind had Al was het dan maar voor even Maar ik had niets moois dat ik bezat Ik wilde hen zo graag vergeven Maar het kinderleed is onverteerbaar Vertel mij nu maar was dit de Start om te genieten van het leven stil schrijf ik een gedicht...