Ooh, beeldschone papillon
Koersend op de gang van de wind
Fladderend van gazon naar gazon
Onderwijl neerstrijkend op een slechts vergankelijke klaproos
Even rustend
Je prachtig gracieuze vleugels dansend in de zon
Doch aan de einder wuift reeds een vergeet-mij-nietje jou tegemoet
Verwachtingsvol passeer je zelfs de klavertjes,
Zonder enig pardon
Immer turend voor dat kraakheldere meertje
Met die enkele prachtig blanke lelie
Ginder aan de horizon
Zijn schoonheid was slechts een tijdelijk bekoring
Reeds vijf voor twaalf
Deceptioneel was dan ook de constatering
de maan had de plaats ingenomen van de zon