Die andere dichter...
Pas is er weer iemand gestorven.
Ach; ík ben zo gelukkig nog niet...
Het leven is vreemd;
de éen is dood maar blijft nog steeds aanwezig,
terwijl een ander zeker nog leeft, maar allang
niet meer bestaat.
De pas gestorvene ligt begraven,
op het nieuw uitbreidings-veld van ons kerkhof
en...ach, het leven is vreemd...
alles dat maar weggaat
brengt me jou dichterbij.
En jij; jij bent nog nooit geweest; dus geen van beiden.
en waar je bleef, of wat je deed dat weet ik niet,
doch telkens als ik je dichtbij vermoedde
veranderde je;
was je al dood of leefde niet meer,
bleef altijd achter en was ook nooit geweest.
Een begrafenis is zo zinloos
als je in je eentje de seremonie doorloopt
en dan maar wat staat te staan en gapen
maar vooral als wanneer je wegloopt
je de dode weer gewoon meeneemt
als de meest aanwezige metgezel
op deze verder zo wit verstilde aarde.
In een landelijke krant las ik een tijdje terug
een contact-advertentie. Er stond:
Bij welke wereldse vrouw mag ik verblijven
de dagelijkse ronden meedoen en
al getweeën lopende over de straten
toch blijven praten met mijn lieve muze?
(En dan kun je wel luidkeels gaan lachen
om dit zo vreemd en triest bestaan;
haar eens hartelijk in het gezicht te briessen,
maar dat heb je al zo vaak gedaan.)
Het leven is vreemd; ik ben geen vrouw
maar ik heb toen die man toch maar gebeld.......
Het bleek een jonge dichter te zijn
Hij las me voor wat hij die dag had geschreven;
(het was iets over drank en een nacht en een kroeg.)
Die dag was de stad voor ons te klein
of, nuja, je weet wel wat die Jonge Goden doen,
voor ze doodsbenauwd in slaap vallen
en zich voornemen morgen weer beter oud te zijn.
Ik heb hem maar geen lange vriendschap belooft
en toen ik terug te V. was, hoorde ik in de bus
richting huis, de sirene van een ambulance
Het vreemde daarvan was dat het geluid
de gave had alle jongste herinneringen uit te wissen.
Dus toen zat ik weer thuis
en had aan de dag geen nieuwigheden
tot maanden later ineens de telefoon ging en...
'BOE', hoorde ik een jonge man roepen;
'BOE', en hij vroeg; 'heb je mijn nieuwste
advertentie gelezen?!'
Ik zei; 'Nee', en hij las hem mij voor
en daarna ook nog zijn laatste gedichten
Het ging goed met die jonge kerel ......
Ik had juist die week mijn muze weer begraven
en las doden-advertenties van misschien wel nieuwe vrienden.
maar ik ben dan ook zo jong als hem niet meer.
(En dan kun je wel luidkeels gaan lachen
om dit zo vreemd en triest bestaan;
haar eens hartelijk in het gezicht te briessen,
maar dat heb je al zo vaak gedaan.)
theike: | Zondag, augustus 17, 2003 14:25 |
'BOE', en hij vroeg; 'heb je mijn nieuwste advertentie gezien?!' (dus niet als boven: gelezen, maar gezien) Met deze ben ik wel tevreden, hij is in elk geval 'beter' dan de rest van wat ik hier deze week geplaatst heb. |
|
theike: | Woensdag, augustus 13, 2003 14:49 |
Ohja...die Simon was tegek!...) (als ik maya maar af en toe gelukkig kan maken...))) |
|
voske: | Woensdag, augustus 13, 2003 00:23 |
Je doet me vaak aan Simon Carmiggelt denken theike,die man kon ook zo mooi vertellen. groetjes,voske |
|
MayadeBij: | Dinsdag, augustus 12, 2003 17:42 |
Dit doet me denken aan .... Ja juist ja, daar doet dit me aan denken; en ik voel me in ieder geval Gelukkiger dan het moment voordat ik dit las, dus. Prachtig! kus, | |
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 12 augustus 2003 | ||
Thema's: |