Vaak voelde ik me soldaat
in het leger ben ik nimmer geweest
telde de ringen van de omgehakte boom
24 zo jong was jij
We lachten schreven letters in het zand
een geweer wou ik wel poetsen,dragen
om je te beschermen tegen de bommen
die vielen naast de gedenksteen
waarop was te lezen
Voor mijn lieve Marianne
een beekje met helder water
die ooit eens over de aarde stroomde
Vaak voelde ik me soldaat
bij het krijsen van de uilen
nee wandelen en samen zitten
deden we nooit samen
Jij was hier, ik was daar
de afstanden waren veel te ver
je was het meisje op het papier
Jong waren we lang geleden
rende speelde, in de straat
Nu de nachtegaal haar lied weer fluit
draag ik,slijp ik mijn messen
en verstop ze voor altijd in een zwarte etui
Om morgen wanneer
de haan zevenen kraait
nog eenmaal te wandelen
naar de omgehakte boom
tim balthazar: | Zondag, augustus 10, 2003 23:38 |
zooooooooo schoon een ware streling voor mijn oog en hersenen groetjes |
|
Tinypox: | Zondag, augustus 10, 2003 01:52 |
Ontroerend. | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 10 augustus 2003 | ||
Thema's: |