nooit meer in je billetjes knijpen
nooit meer je kat zien ontharen
ik probeer het telkens te begrijpen
maar ik verzink in zinloos staren
nooit meer je zachte kussen
nooit meer je bed horen kraken
ik probeer doof te zijn voor de schelle klanken
maar ik hoor zelfs de engelen zuchten slaken
nooit meer je natte lichaam
nooit meer je armen om mij heen
ik probeer me los te maken
maar dat kan ik niet alleen
nooit meer je rare lachje
nooit meer je grappige stemmetje
de stilte bevriest mn hart
dat klopt niet meer zoals toen
nooit meer dit alles
nooit meer
zelfs de mooiste dingen
doen nu zeer