Het doek van gordijn
Het was al laat
Het gordijn waaide iets opzij
Ze keek naar buiten
Ze keek naar mij
De schilderdoeken waren op,
en er moest nog een schilderij bij
Dan stond ze op,scheurde het gordijn eraf
en gaf het aan mij
Het gordijn maakte niet uit
want buiten was het toch donker
Maar nu moesten we morgen, om zes uur op
Want om zes uur is het licht
en het gordijn, houd het raam
nu niet meer dicht.
De volgende ochtend werd ik wakker
met haar voeten bij mijn gezicht
ze had zich omgedraaid
haar hoofd bij het voeteneind, onder de deken.
Tegen het licht.
Wat was er beter om te schilderen, dan dit?
Twee voeten van mijn lief, in het ochtendlicht.
Vlorror