verdrietig
verdrietig.
verdrietig kijk ik naar je.
stiekem hoop ik dat je naar me lacht en een knipoog geeft.
maar je kijkt, lacht of knipoogt niet.
je ziet me niet zitten, misschien ben je bang, bang om mijn verdriet te zien, te zien wat je hebt aangericht.
verdrietig en boos kijk ik naar je.
stiekem hoop ik dat je naar me toekomt en een arm om me heen slaat, maar dat zijn verloren dromen.
het verdriet blijft.
de boosheid vervaagt langzaam.
maar de vraag waarom zal altijd blijven.
verdrietig kijk ik naar je.
stiekem hoop ik dat je naar me lacht en een knipoog geeft.
maar je kijkt, lacht of knipoogt niet.
je ziet me niet zitten, misschien ben je bang, bang om mijn verdriet te zien, te zien wat je hebt aangericht.
verdrietig en boos kijk ik naar je.
stiekem hoop ik dat je naar me toekomt en een arm om me heen slaat, maar dat zijn verloren dromen.
het verdriet blijft.
de boosheid vervaagt langzaam.
maar de vraag waarom zal altijd blijven.
Reacties op dit gedicht
| Lucky80: | Dinsdag, augustus 12, 2003 21:05 |
| Bekende gevoelens/gedachten. Ik hoop dat je ooit een antwoord krijgt. | |
Over dit gedicht
| Auteur: stephanie van den hooven | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||