Praten gaat niet
toch wil ik wel proberen
zo vast zit al mijn verdriet
heb het dan ook nooit moeten leren
Huilen als ik alleen ben
schrijven wat ik voel
op de papieren en de computer dat ik ken
zeg ik wat ik bedoel
Vaak is het grof geschreven
maar blijft het de waarheid
enkel in mijn gedichten ben ik mezelf gebleven
en daarvan heb ik heel wat spijt
Ik maak graag vrienden
maar mijn karakter laat hen nooit ver komen
en een sommigen onder hen weten men gevoelige plek te vinden
en raken me tot in men dromen
Ik ben radeloos en verloren
kan niet meer
en eigenlijk mogen ze me dan niet storen
en vecht ik nog een keer
Ik vecht vaak liever alleen
al begrijpen de mensen niet waarom
dan wil ik niemand om me heen
en vinden ze het stom of dom
Ze willen erin
maar het zit ver achter slot
dan heeft het echt geen zin
al ga ik eraan kapot
De oplossing zal ik wel vinden
een uitweg is nooit ver weg
toch reken ik liever niet op men vrienden
want ze begrijpen niet altijd wat ik zeg
Ik vertrouw niemand meer
het is nog steeds mijn leven
vroeger flikten ze het me iedere keer
waardoor ik me nu niet meer blood kan geven
Sorry aan hen die me helpen willen
maar het is beter op deze manier
jullie kunnen de pijn niet stillen
want het zit allemaal in dit bolleke hier
ikke_s14: | Maandag, augustus 04, 2003 21:28 |
heel mooi geschreven ben er stil van!!!! | |
anne(14): | Vrijdag, augustus 01, 2003 16:18 |
Soms is het ook beter om te praten met mensen die je niet kent, zoals bij de freaks. Ik weet wat je bedoelt, voel me ook zo... Als je eens wilt praten met een onbekende, ik ben er voor je! Dikke kus Anne |
|
Auteur: Mistory | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 30 juli 2003 | ||
Thema's: |