Het duurde zo lang, mijn gevoel voor jou.
Je was mijn lerares, maar nu ben ik bevrijd.
van de school waarin alles mij aan jou liet denken.
Ik moet op nieuw beginnen, zonder jou in mn hoofd.
ik leefde met het geheim dat ik bijna met niemand kon delen.
dat ik, van alle mensen, het liefst een vrouw van 38 zou strelen.
Maar nu ik mijn eigen weg in zal MOETEN slaan.
Zal ik jou geestelijk laten gaan.
Je wist wat ik voor je voelde, je had me snel doorzien.
Je kon me daar bij helpen, je wilde me troosten, maar je voelde dat je niet te dichtbij kon komen.
Maar nu kan ik je laten gaan.
Je blijft altijd bij me, op mijn manier.
want ik zal altijd van je houden
zoals de wolf houdt van de maan.
Onberijkbaar, onbedoeld maar vol met passie.
Het afscheid van ons was goed,
Je zei dat ik je altijd kon schrijven.
Dat zal ik doen
het enige wat me nu nog rest is te stoppen met te dromen dat ik je zoen...