morgen
ik leef nog,
wat weet ik van leven?
word wakker,
de ogen gesloten.
spiegel mij,
het gezicht gebogen.
vervloek dag,
verstaanbaar binnensmonds.
kleed lichaam,
moeizaam in wat warmte.
poets tanden,
met trillende handen.
vervloek dag,
waarneembaar gemaskeerd.
vergeet veel,
weiger te begrijpen.
laat niets na,
weiger bij te dragen.
ik sterf toch,
ik weet wat sterven is.
sterven is
geen morgen meer vrezen.
::: david troch :::