Ik tel de sterren
met mijn ogen dicht
Het zijn er honderdduizenden
dwars door mijn vel zie
ik het licht
Door mijn netvlies valt
er één weg
Het stuitert even als een bal
en sterft dan een snelle dood
ergens in de melkweg
Mijn iris kleurt nu donkerblauw
met de hemel mee
Pupillen zwarter dan de nacht
Twee tranen glijden langs mijn
wangen,en zwemmen verder naar de zee
Ik staar het verdriet na als
het vlekjes maakt in het rulle zand
Zoveel natter dan de regen
bekijk ik van binnen mijn oogleden
terwijl ik knarsetand
Vroeger keek ik naar de jouwe
maar elke ster verbleekt
Zoek naar vergelijkingsmateriaal
Voor de pijn van een hart
dat breekt
Ouder wordt ik slechts
door pure schande
Op het strand voor iedereen verlaten
Zie me hier nu zitten,teveel wonden
voor verbanden
Als ik weer opsta jeukt mijn hele vel
Het zand heeft me aangevreten
Dat het jou gelijk geeft begrijp ik
wel
dikkertjedap: | Donderdag, juli 10, 2003 01:07 |
Han, Ik wilde je website een bezoekje brengen...jammer, maar de link die hier bovenaan het gedicht staat, doet het niet. Zou je me het adres eens willen mailen? groet, dd dikkertejdap38@hotmail.com |
|
Black Feather: | Woensdag, juli 09, 2003 15:10 |
Prachtig... Ik wens je veel sterkte toe! Liefs, |
|
Green Tea: | Woensdag, juli 09, 2003 11:42 |
Zwaar maar mooi dichtje! Sterkte. Liefs , Green Tea. |
|
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 09 juli 2003 | ||
Thema's: |