Ze huilde tranen van bloed,op de stoffige straten
in haar handen haar zoon,strelend,knuffelend
dicht tegen zich aanhoudend wachtend op het
schot dat haar uit de pijn verlost
Met bebloed gezicht schreeuwend naar de hemel
schreef ze op een stukje papier
Vaarwel,vaarwel mijn liefste de nachtegaal zal
haar laatste brief aan je schrijven
Ze huilde tranen van bloed op de stoffige straten
eenzaam klonk het verdriet door de nacht
achter een oud gebouw lag ze met gevouwen handen
te wachten op haar lief
De ogen wijd opengesperd
starend naar de inmense zwarte hemel
wachtend,wachtend op zijn vleugelspel
die ze voor het laatst hoorde aan de rand van
een oud versleten tentje
Ze huilde tranen van bloed op de stoffige straten
vlaggen wapperde in de nacht
op een stevige eik floot de nachtegaal voor het laatst
haar lied
Haar vleugels spreidend wegvliegend
van het gebied waar straten boordevol bloed
nimmer,nimmer hun geheim prijs gaven
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 01 juli 2003 | ||
Thema's: |