Ontdooien
als,
je nooit
komt voelen
tussen
dichtbegroeid bamboeriet
gaan wij
eklaar ontlopen
wetende... dat wij
over hetzelfde pad hopen
stappend
hand in hand
onbewogen voor levenskreten
die weldra
niet meer heten
en waar wij...
vergeten
hoe het voelt om
nog te smeken
kon ik je...
maar vragen
doofheid
te begraven
opdat wij
blijven waken
niet te
wijken van
innerlijk raken