ik hou van mezelf
ik krijg altijd complimentjes, het is alsof ik eronder bedelf
mijn stralende ogen geven die aantrekkingskracht
mijn lieve glimlach maakt me zo zacht
de vormen kloppen precies zoals het moet
bah wat klinkt dit alles zo mierzoet
ik heb geprobeert mezelf op te hogen
dit is niet hoe ik denk over mijn vermogen
ik walg van mezelf en kan niet zo denken
het komt door al die mensen die mijn ego wilden krenken
het is ze goed gelukt, ik haat mezelf meer dan ooit
ik heb mijn totale leven zelf helemaal vergooit
de mensen in mijn omgeving werken er niet in mee
al die mensen die wat van me willen, en ik zei geen nee
ik lijdde er zelf onder zonder het te weten
alsnog wil ik het niet inzien, ik val niet te meten
mensen begrijpen me niet, nooit gedaan
sommigen weten niet eens meer af van mijn bestaan
niemand denkt aan mijn gevoelens
men komt alleen naar me toe zonder goede bedoelens
ik wil heus niet op deze manier naar mezelf kijken
het gaat vanzelf, ik ga mezelf altijd vergelijken
en dan vooral met bepaalde personen
die zijn door een bepaalde gebeurtenis gekomen
het leven doet me zo'n pijn
dit hoort toch niet, hoort dit zo te zijn?
het leven hoort mooi te zijn, niet zoals ik het bekijk
het gaat vanzelf, ik voel me echt een lijk
ik leef zonder te leven
mijn hart klopt maar ik kan niet meer streven
ik voel haat, pijn en verdriet
en is er godverdomme niemand die dat ziet
ik wil ergens anders heen
ik wil naar een plek zonder pijn, maar er is er geeneen
misschien is de dood wel wat ik zoek
het voelt alsof de dood me wilt, ik hoor geroep
ik weet geen andere oplossing meer
alles doet hier gewoon zo veel zeer
misschien stel ik me wel aan
als ik slimmer was, had ik het dan anders gedaan?
ik haat mezelf echt met het idee dat het niks voorstelt
het stelt niks voor wat ik meemaak, het is niet dat het telt
ik weet echt niet wat ik nu moet
men is beter af zonder mij, ik veroorzaak gemoed
ik haal het slechte in de mens naar boven
ik niet meer wie ik moet geloven
ik doe mezelf pijn en anderen nog meer
echt, het einde hiervan is beter, ik zeg het weer
ik stel me aan, ik weet het
maar zo ben ik, ik kan niet meer worden geredt
het is over, voorbij
ik ben waardeloos, zoals jij altijd al zei
dit is beter, ik ben blij met dat ik heb besloten
geen onzekerheid en twijfel meer, ik heb mezelf in dit gat geschoten
ik zal over je waken maar verwacht niet teveel
wees al blij genoeg dat ik er niet meer ben, voor een deel
mijn geest zal voortleven, maar mijn lichaam is afgemaakt
mijn geest is vrijgemaakt van deze eeuwige gevangenis...