DANS
Dans met mij in een stille seconde,
in de omarming van het witte licht.
Dans op het zwoele ritme van de ziel
de angst en het verstand voorbij.
Reik me iets aan. Ik geef het door.
Al dansend spoelt de regen ons verdriet weg.
In iedere aarzeling zal ik je ontdekken,
bij iedere beweging voel ik je adem.
Dans met mij in de sporen van een gedachte
van een rijpe geest. Dans me vrij,
totdat zelfs tijd een mythe is gebleken
en we herboren zullen worden.
Over dit gedicht
| Auteur: Irene Simons | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||