me eigen kleine lieve hondje...
ik mis hem elke dag steeds meer...
het schijnt niet goed te gaan...
loopt scheef van de medicijnen...
dat is wat ik hoor, wat ze zeggen...
wat moet ik daar nu van denken...
ik wil hem bij me hebben voor altijd...
maar dat wordt nog wel een strijd...
morgen zal ik um weer eventjes zien...
en um stevig in me armen nemen...
en heel dicht tegen muh aan...
onafscheidelijk... van elkaar...
maar wat nou als het werkelijk zo is...
dat hij scheef loopt van de medicijnen...
dan wil ik hem met me mee nemen...
hij hoort daar ook bij mij te zijn...
ik mis hem elke dag, meer en meer....
kon ik maar gewoon weer bij um zijn...
het is stom, wat een hond met je kan doen...
en mensen zeggen, je bent gestoord...
het is maar een hond!!! zeggen ze dan...
ja maar het is wel MIJN hond... de mijne...
en dat zal hij ook voor altijd blijven...
ik mis hem... ik mis hem zo... snik...
Auteur: Nance | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 juni 2003 | ||
Thema's: |