Je zei al zoveel met je ogen
dat je me geen liefde schenken kon
och mijn huid branden van vurigheid
wachtend op een streling van jouw
De hemel boog al dagen
schudden haar haren los
kon ik de liefde van jouw wel dragen
je was zo mooi veel mooier of betoverde
dan sterren die fonkelde in een heldere nacht
Je ogen je lippen maakte mij weekzacht
Je zei al zoveel met je ogen
dat je me nee je wou het niet
het landschap ademde rust en geborgenheid
Waar kon ik schuilen voor mijn verdriet
tranen verbergen die ik liet
muren kerfde ik vol met bloed
Was jou liefde een ijsblok geworden
die nimmer nee nimmer te zien was
zelfs niet achter spiegelglas die beschenen
werd door de zon
Je mond herinnerde ik me als
het mooiste wat er ooit was
je zoende zo je zoende zo heerlijk
Je zei al zoveel met je ogen
kalmpjes rusten je handen
op het boek
waarom waarom zwegen je woorden
toen je me zag
Wat had ik je aangedaan
de dag begon al zo zwart
je liefde je liefde wou
il voelen zo mooi
als het blauw in je ogen was
Kon je me nog maar een keer
wat liefde schenken
Erna Muermans: | Woensdag, juni 04, 2003 10:39 |
diep is je verlangen diep je gevoel blijf er niet in hangen je hebt een ander doel Erna |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 04 juni 2003 | ||
Thema's: |