De straten veeg ik schoon van het verdriet
zo mooi als je lach is
een stukje van het leven waar ik nimmer
genoeg van kreeg
Wat zag je er toch stralend uit
op het terras je haren opgestoken
een lichtpaarse kleur op je nagels
och iets mooiers was er haast niet
tebedenken
De straten veeg ik schoon van het verdriet
een stukje leed weggerukt uit het leven
verberg haar in de chansons die de draaiorgelman
speelde midden op het plein
De fluwelen klanken van Piaf
zo intriest van geluk
een klein stukje Brel wat als een wals
mijn hart binnen kwam
De straten veeg ik schoon van het verdriet
beschilder haar in de mooiste kleuren
die ik bezit
Een oranjerode tint voor een prachtige zonsondergang
wat blauw voor een prachtige hemel
ach wat zouden onze kussen dan heerlijk samensmelten
wat zwart en geel voor een nacht boordevol sterren
en een zachtrozekleur die je aanlokkelijke lippen
mee uitbeelden
De straten veeg ik schoon van het verdriet
neem je handen in de mijne wandel
naar het fonteintje waar ooit onze liefde
eens samen kwam
Je lach zo mooi je ogen zo helder
als een pas ontsprongen bron
je handen die als het mooiste muziekstuk
mijn lichaam beroerde
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 16 mei 2003 | ||
Thema's: |