Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
verdwenen kus
verdwenen is de kus
die mij redden zou
het avondrood staat aan de horizon
en roept me naar huis
ik stap de reden tegemoet
ik haat mijn verstand
die mijn kus verdwenen deed
ik stap in de stille nacht
de sterren zijn gevallen
de wereld is kapot
nu vind ik mijn rust
ik draai mee in de
woelige zee
en kan weer vliegen in de ijle lucht
ik kan weer liefhebben
ik kan weer voelen
die verdwenen kus
Reacties op dit gedicht
maantje vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Dodo
:
Zondag, mei 11, 2003 11:08
Prachtig.. maar ook in de wereld kan dat ;)
*knuff*
Over dit gedicht
Auteur:
maantje
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
10 mei 2003
Thema's:
[Genegenheid]
[Heimwee]
[Geloof]