Bij het openen van de
versterkte bronzen poorten
torsen grimmige schaduwen
een onnoemelijk zware last
Het stilzwijgend bloedverbond
tussen duisternis en licht ontzegt
hoop alle levenslust
Zwarte vlakken vormen zich
welddadig tot niets meer dan
moegetergde kleurloze schimmen
Waar de ziel raakvlakken tot
leven bracht,rest nu enkel
een gapende leegte
Dolend over zachtgele zones
tekenen geheimzinnige silhouetten
zich stapvoets af tegen een
onbegrensd hemelblauwe achtergrond
Moedeloos ondergaan zij de vraag
tot aandacht van loze kijklustigen
In een steevast dode dimensie brengt
elke doorleefde penseeltrek het
sprekende doek stilzwijgend tot leven...
[Naar het gelijknamige schilderij]