De lente draag ik
in je armen
zo prachtig als
de natuur
Sluimer langzaam
weg in diepe slapen
wachtend op die kus
De lente draag ik
in je armen
van land tot land
Berg haar op
in het bootje
waar ooit de liefde eens
instond
De lente draag ik
in je armen
als het mooiste wat
er ooit was
Dat ene knipoogje
wat mijn hart in tweeën brak
DrieGeetjes: | Dinsdag, mei 06, 2003 00:59 |
Als een verkrampt knipogend iemand, vind ik jouw gedicht natuurlijk een PRACHT, Wijnand! Jo. ;o)x Psst!!! Ff nog dit Wijnand... Ik vertel altijd die vergelijking van dat bootje tegen mijn lief. Maakt dit gedicht extra speciaal. Dank je wel, Wijnand. *knipoog!* |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 06 mei 2003 | ||
Thema's: |