Het water sijpelt uit de riolen
angstvallig klonk haar stem
een zachte lach weerkaatste
de spanning van de nacht
Maanlicht trok schaduwen
van kerkjes en oude huizen
op de straat
aan het plafond in
een oud huisje hing een
versletend stukje touw
Het water sijpelt uit de riolen
tederzacht klonk haar lach
een prachtige compositie
zoals je ze zelden
aanbad
Het laatste wat ik
nog van haar hoorde
Geweven van fijn linnen
ragfijn schitterend
in het zonnelicht
Het water sijpelt uit de riolen
stil was de omgeving
om me heen
Doods kaal gestorven
van eenzaamheid
Haar laatste rustplaats zoekend
op het plekje waar haar kruis
prijkt
marina vdb: | Donderdag, mei 01, 2003 01:21 |
mooi, Marina |
|
tim balthazar: | Woensdag, april 30, 2003 18:30 |
heel mooi heel goed een sfeer geschept groetjes |
|
Herfstkind: | Woensdag, april 30, 2003 10:03 |
pfff.. sterven van eenzaamheid... beroerde dood. hijs erg mooi, sleept je lekekr mee... keep faith! liefs |
|
StefkuH: | Woensdag, april 30, 2003 10:01 |
En die rustplaats zal ze vinden... Prachtig gedicht! |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 30 april 2003 | ||
Thema's: |