Hier sta ik dan alleen,
met dat gewicht op mijn hart
En het zal niet weg gaan
In mijn hoofd blijf ik steeds
terug kijken,naar het begin
Nadenken over wat het was dat
jou deed veranderen
Ik heb geprobeerd maar ik moest
een lijn trekken
En toch spookt die vraag rond in
mijn gedachte:Wat als ik jou nooit had laten gaan?
Zou jij dan de man zijn die ik heb gekend?
Als ik was gebleven,als jij had geprobeerd...
Konden we de tijd maar terug draaien
Maar ik denk dat we dat nooit zullen weten
Vele wegen die je moet nemen,
Sommige leiden tot vreugde en
andere tot verdriet
Iedereen kan zijn weg kwijt raken.
Mocht ik nu zeggen dat we alles konden
terug draaien naar het begin,
zou jij dan de kans nemen en de verandering ondergaan?
Denk jij soms niet hoe het zou zijn geweest?
Bid en denk jij wel eens: Ik wou dat ze nooit
was weg gegaan?
KOnden we ons soms maar gewoon eens wegstoppen
van alle verdriet en ellende.
Ons wegstoppen en vluchten voor het nadenken
van het hoe en het waarom.
Mocht ik het kunnen terug nemen,
zou jij dan nog de mijne willen zijn?
Want ik hou nog steeds van je,
meer dan ik ooit kan zeggen.
Was ik maar gebleven...