Als zerken voeten dragen
zijn handen
reiken haar
de hemel
vanaf een dode muur
zij wil ze
grijpen
maar het lukt niet
een engel lacht
beschermend
ik trek wel mee
omhoog
tim balthazar: | Donderdag, april 03, 2003 17:26 |
heeel mooi groetjes |
|
christina: | Donderdag, april 03, 2003 14:41 |
wauw met stilte PRACHTIG in een woord |
|
Margaritha: | Donderdag, april 03, 2003 13:41 |
Samen in hier en in het hiernamaals.......mmooiii!! | |
Jeffry: | Donderdag, april 03, 2003 13:25 |
zo mooi...stilte. | |
Erna Muermans: | Donderdag, april 03, 2003 13:22 |
ik zie dit als een plaatje zo gebeuren het lijkt wel een bidprentje maar ik denk dat ik de draagwijdte van wat je eigenlijk wil zeggen niet helemaal snap wil zij mee dood? of geraakt hij zonder hulp de hemel niet in? Als poezie echt te genieten misschien wil ik teveel begrijpen? lieve groetjes Erna |
|
Auteur: Laurens Windig | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 03 april 2003 | ||
Thema's: |