transformatie
Plotseling was ik alleen
met mijn gedachten.
Een zwoele stilte heerste
tijdens het moment van overgave.
De klanken vulden de ruimte,
langzaam verdreven zij de leegte
uit de allesomvattende chaos.
Onherroepelijk teruggebracht
Tot emotie. Pure wanhoop
gehuld in verlichte tranen.
Maar wie daar stond, ik was het niet-
Ik zou het nooit bijhouden.
Reacties op dit gedicht
| Irene Simons: | Dinsdag, april 01, 2003 18:39 |
| De laatste regel beschrijft de achterdocht van de rationele mens tegenover een zekere God. Komen tot hoger bewustzijn en tegelijkertijd niet geloven dat zoiets jou kan overkomen. | |
| remember: | Dinsdag, april 01, 2003 14:17 |
| prachtig!! Maar kun je me uitleggen wat je met die laatste regel bedoelt?! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Irene Simons | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||