Lieve Pap.
Hoe stil is ons verdriet,
op de dag dat jij ons verliet.
We bleven achter met veel pijn,
je mocht niet langer bij ons zijn.
Je stond altijd voor ons klaar,
maar je ziekte werd de winnaar.
Nu staan we om je heen
en voelen we ons alleen,
ieder met zijn eigen gedachte.
We zien hoe je lachte,
hoe je vocht en hoe je streed
en aan de pijn die je leed.
Maar ook aan de mooie en leuke dingen,
dat zijn nu dierbare herrineringen.
Die koesteren wij nu in ons hart
en delen onze smart.
Maar een ding weten we heel zeker Pap,
dat is dat jij ons lief had
en wat we zeggen willen
Lieve Pap
Wij houden ook van jou.