Chaos, tweestrijd
in mijn gedachten
jouw beeld, talloze
herinneringen
...ik krijg ze niet uit mijn hoofd
Was ik beter af
onwetend, onbekend
met het gevoel
van betekenis, van naïef
maar puur geluk
Wat moet ik
kan ik doen
om ooit dat unieke gevoel
weer te kennen, koesteren
...niet meer los te hoeven laten
Wist ik het maar
ik kan niets anders
dan slechts elke dag een beetje
blijven hopen, en elke dag opnieuw
een beetje doodgaan