Urenlang lag hij te wachten,
op de stoep van zijn huis, al drie dagen en nachten.
Dat de baas hem nu zo kon vergeten,
hem achter kon laten zonder drinken en eten.
Wat ging er mis, wat had hij gedaan,
dat hij zover van huis alleen verder moest gaan.
Hij had gerend, was ziek en zo...........moe,
kon hij maar weer naar zijn mandje toe.
Hij had gehuild, hij voelde zich helemaal teneer,
bijna overreden door het voortrazende verkeer.
Toch bracht zijn wonderbaarlijke instinkt hem weer naar huis;
Maar dat huis was leeg, geen baas en geen vrouw,
die hem eten kwam brengen en liefkozen zou.
Dan spitst hij zijn oren, tracht tevergeefs op te staan,
zijn staart kwispelt even, en dan is het gedaan.
Uit met de ellende, uit met de pijn,
want een leven zonder liefde is hetzelfde als ongewenst te zijn!!!!!
Maar terwijl de vakantie hen gezondheid bood,
vond hun hondje verhongerd een verschrikkelijke DOOD!!!!!!