Ik raak mijn gevoelens kwijt,maar ik heb geen spijt,
als mijn ziel verdwijnt
en mijn hart versteend.
alles om mij heen vervreemd.
gelach en gejuich omdat ik er niet meer ben.
een fontein van bloed,
het enige watr mij nu nog goeddoet.
maar ik wen..aan de pijn,verdriet en haat.
Lopend snachts in een donker gewaad.
hopend op de dood,die mijn smeekbendes niet hoort.
maar nu..eindelijk weg.
bewandelent het pad van eeuwige pech.
donkere pad met zwarte stenen.
zal jij het zijn?die me leven zal claimen.
probeer mijn leven niet te buigen.
want anders glij je erzelf in.
en herleef je mij vanaf het begin