Als de dag drachtig is van sterfelijke episodes
lost de nacht zijn greep op fugitieve wensen
Een kille noorderwind wrikt zich als een haantje de
voorste door de hor voor het loyale venster
Een vleugje ongerepte winterzweem drukt zich teder
tegen m'n oogleden en laat zich begeleiden door de
stervende zwanenzang van overmoedige dauwdruppels
Terwijl een door god verlaten zonnestraal ogenschijnlijk
verloren loopt op de schaduwrijke contouren van m'n gelaat
zet een dakloze roodborst een opgewekt deuntje in
Moeizaam wennen loden ogen aan de overdosis natuurpracht
die ontsloten wordt door het stugge eigele raamkozijn
Gefascineerd door de stoeiende elementen wordt
het stoffige glasoppervlak de achtergrond van een exquis kinetisch schilderij dat de wijzers van de klok moeiteloos
in slaap wiegt
Als de dag schoorvoetend voorbij schrijdt wisselen de mooiste schakeringen elkaar moeiteloos af
Als zwart de hoofdtoon voert en een basale warmte
de eerste viool speelt vult een kinderlijke
ongeduldigheid mijn diepste melancholie,
in blijde verwachting van een nieuw spontaan tafereel