De dagen komen en gaan,
Er zijn er maar enkele waar ik bij stil blijf staan..
Even ben ik dan bij jou,
En voel ik weer hoeveel ik van je hou..
Drie keer in de week ben ik gelukkig en blij,
Want die dagen zie ik jou en jij mij..
Soms kijk je me dan met liefdevolle ogen aan,
En ontstaat er bij mij een spontane traan..
Je ziet hem niet maar lacht even lief naar me,
Ik moet even weg, me gevoelens worden me te..
Misschien zag ik dan toch dingen die er niet waren,
Had ik mezelf dan dit gebroken hart kunnen besparen ?
De tijd gaat voorbij, je gaat weer naar huis,
Ik wil met je mee, voel me bij jou thuis..
Maar ik weet dat het niet zo zijn mag,
En zeg jou ook deze keer weer dat ellendige gedag..
Mijn hart voelt koud en leeg,
Misschien was het beter dat ik mijn gevoelens voor mezelf verzweeg..
Zie jij mij eigenlijk wel staan ?
Of zal ik je toch echt moeten laten gaan ?
Ik weet niet of ik nog lang wachten kan,
Ik vraag het je nu; wij tweeën samen, wat denk je daarvan ?