Een regendruppel,
liggend op een blaadje.
Moeder Natuur die hem
een duwtje geeft bij het
voortzetten van zijn reis.
Een reis waar hij langzaam
naar beneden druipt.
Hoe hij een seconde blijft
twijfelen aan de rand,
afvragend of hij de sprong waagt,
alsof hij angst wil overwinnen.
Een zachte windstoot geeft hem
een schouderklopje.
Een druppel die de diepte ingaat.
Hoe hij geluidloos de
aarde tegemoet gaat.
Hoe hij in aanraking komt met de
uitdagende blik van de grond.
Hoe 1 druppel honderden
minescule spatjes worden.
Hoe de aarde ze vermoordt,
ze simpel afmaakt door
op te slorpen,
zonder enige schuldgevoelens.
Een regendruppel
die er ooit eens was,
maar nu niet meer is.