Ik heb iets meegemaakt
En het is nogal rot
Niemand weet wat ik nu voel
Maar echt alles maakt me zo kapot
Het is 2 jaar geleden
En elke dag denk ik eraan
Ik zie alles voor me
En kan niet meer op mijn eigen benen staan.
Ik ben op 18 mei 2000
zo kapot gemaakt.
Die jongen heeft mij
met messen figuurlijk in mijn hartje geraakt.
Tranen zijn eigenlijk voor hem
Omdat hij mij heeft pijn gedaan
Soms als ik hem nog eens zou zien
zou ik hem zo graag willen slaan
En eigenlijk al zou ik het willen
heb ik de kracht en de moed er niet voor
want hij heeft het me afgenomen
en ging met al mijn geluk er vandoor.
Nu na 2 jaar
Ben ik erover blijven praten
en ik kreeg uiteindelijk
iets in de gaten.
Het luchtte deels op
Al verdween de pijn niet
want ik weet
ondanks vele jaren die verstrekken
Dan nog doet alles me nog veel verdriet.
En nu die 2 jaar al lang zijn verdwenen
Volgt het me keer op keer achter in me hoofd
Okal ben ik een volwassene
Dit soort dingen zijn nooit verdoofd.
Altijd weet ik nu
Dat deze jongen iets heeft gedaan
Ik weet zeker
dat alles nu heel anders zou gaan.
Al zullen dagen verstrijken
en al denk ik er niet aan
Het achtervolgt je je hele, leven
daar kun je van op aan.
Ik wil iedereen heel veel sterkte wensen
en geeft het nooit op!