Teveel, teveel het is allemaal te veel.
Ik ga kapot, ik ben niet meer heel.
Vechten kan ik niet meer.
Alles wat ik doe of denk doet zo zeer.
Het ene probleem na het ander ik wil er niet meer zijn.
Dit k*t leven doet me zoveel pijn.
Twee en een half jaar aan het strijden.
Steeds vechten vallen en opstaan maar vooral lijden.
Ik ben gewoon zo moe.
Ik wil hier weg maar weet nog niet hoe.
Mijn vrienden en famillie wil ik geen pijn geven.
Maar ik kan gewoon niet verder met mijn leven.
Mijn problemen worden te groot.
Sla het verkeerde pad in en beland nog eens in de goot.
Dran drugs wat maak het nog uit.
Het word tijd dat ik de deur van mijn leven sluit.
Maar dat gaat nu eenmaal niet.
Zo ben ik wel van alles verlost, maar mijn vrienden en famillie hebbben dan verdriet.
Wat ik ook doe of probeer het gaat niet goed.
Weet niet meer hoe ik verder moet.
Steeds weer het verlangen naar de dood.
Ik kan er niets aan doen maar het is zo groot.
Het leven heeft voor mij totaal geen zin.
Zie simpel weg et nut er niet meer van in.
Alles waar ik ooit in heb gelooft is verdwenen met mijn dromen.
Steeds meer word ik er van overtuigt dat er geen beter dagen meer zullen komen.
Met de dag veranderd mijn hart meer in steen.
Ik kan maar beter gaan want de haat die ik soms geef verdient geen een!