dal des doods
het dal des doods
en ik sta op het randje
een stap naar voren en ik val erin
een voet bungelt al over het randje
nog even en dan is het voorbij
ik hoef alleen nog maar mijn andere voet op te tillen
ik ben zo moe
verlies bijna mijn evenwicht
ik wil wel springen, maar ik twijfel
was er maar iets waar ik aan vast kon houden
iets om naar uit te kijken
of iemand die me een knuffel geeft
ik heb geen zin meer om dit k*tleven vol te houden
en telkens weer op te krabbelen als ik weer onderuit ben gehaald
ik heb de kracht niet meer om door te gaan
14-12-2002
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, december 15, 2002 14:13 |
| leven word je gegeven om het op je te nemen, sommigen onder ons vinden zich nergens nog bij horen, moeten opnieuw geboren worden, het feest voelen gevonden te zijn, dat het kan. groetje, hans |
|
| butterfly: | Zaterdag, december 14, 2002 21:44 |
| eej kom op er is nog kracht om door te gaan, echt waar. zolang je nog twijfelt, betekent dat dat je levensvuur nog niet helemaal gedoofd is. De as gloeit nog na en houdt je tegen. Hou die as gloeiend, blaas ertegenaan maar laat het niet doven. je komt er wel. zoals een bosbrand klein begint en aanzwelt tot een vuurzee, zo wordt jou levenslust ook weer steeds groter! sterkte, kirti |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~black angel~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2002 | ||
| Thema's: | ||