Nee, nee en nog eens NEE
Zeg ik steeds tegen mijzelf
Want dat ik mijn zus haat
Is alleen maar een cliché
Ik haat haar niet
Zeg ik dan steeds
Het is niets concreets
~Zij is altijd de favoriet~
Steeds maar vergeleken worden
Ben ook nooit goed genoeg
Zeker ook dat ik me niet goed gedroeg
Zo ben ik dan eindelijk geworden
Geen haat, maar alleen verdriet
Voor haar eerlijkheid, tederheid en bekendheid
Kom ik aan met al die verwijt
Maar niemand die het hoort of ziet
Sinds ik naar een andere school ben gegaan
Ging het steeds beter met haar
Het was voor mij ondenkbaar en onvoorspelbaar
Dat zij door mijn afwezigheid het beter aan kan
Ik wilde het niet geloven
Dat zij zonder mij het zo goed kon
Zomaar weggaan zonder pardon
Goeie cijfers zonder ervoor uit te sloven
Ik haat haar, maar toch weer niet
Ben trots op haar, maar heb te veel jaloezie
Wil haar vermoorden en omarmen, zij's toch familie(?)
Maar toch steeds dromen dat ik haar neerschiet
Ik kan het niet meer aan
Al die tegenstrijdige gedachtes
Door al die geklets en al die stress
Ben ik bang dat ik het niet uit kan staan
Zij merkt het niet, niemand merkt het op
Dat ik gefrustreerd ben, dat ik niet zo slim ben
En dat het niet zo is, dat ik er aan wen
Dat hoeveel keer ze het ook zeuren aan mijn kop
Ik krop al mijn gevoelens, emoties op
En op een begeven moment bevindt er een explosie
Dan raas ik door voor een uur of drie
Zonder enig vrolijkheid of greintje hoop
Want dan is het veel te laat
Om nog er iet aan te doen
Het kan dan niet opgelost worden met fatsoen
Alleen met heel veel gehaat
Toch moet het worden tegengehouden
Mijn rare emoties voor mijn lieve zus
Zonder haar uit te maken voor een slapjanus
Als iemand mij zou kunnen weerhouden(?)
Ik hoop dat zij dit niet ziet
Nooit zou iemand hier blij van worden
Het is zo dat men mij ziet als een gestoorde
Maar het uitleggen kan ik echter niet
Ik wens echt dat ik ooit het aan kan
Mijn gevoelens te uiten, inplaats van vermijden
Echt blij zijn en niemand misleiden
Hou ik mij eens aan dit plan