opeens is er dat gevoel
het jaagt je op
en maakt je moe
gedachten die maar spelen
met jou gevoelens
je weet niet wat je moet doen
alles gaat zo snel
controle raak je kwijt
en maakt je bang
het gaat niet zoals jij wilt
onrust die alles over neemt
en je dingen laat denken
die je zelf niet meer snapt
het maakt je verdrietig
je loopt maar heen en weer
zelfs dan raak je het niet kwijt
een gevoel van haat
je wilt jezelf niet zijn
het enige wat je zou willen
is dit gevoel niet meer
in de spiegel kijken
en denken: ja dit ben ik
in plaats van een vreemde zien
pak mn hand en ik zeg je
ik hou van je zoals je bent
dit gevoel dat zal wel komen
maar ik ben er voor je
ik zal je vast houden
en je zo vaak zeggen als maar nodig is,
...dat ik van je hou...
Hans Winter: | Donderdag, november 21, 2002 00:01 |
soms moet je van een ander horen wat je voor jezelf niet kunt verwoorden. groetje, hans |
|
Iejoor: | Dinsdag, november 19, 2002 16:36 |
Dat moet al een goede steun zijn, de rest komt vanzelf...Heel goed geschreven geranne! Liefs en sterkte, voor jullie beide, Chiara. |
|
fristy: | Dinsdag, november 19, 2002 15:17 |
haha nu ben k stil:P ....... | |
black sun: | Dinsdag, november 19, 2002 12:41 |
mooi geschreven, hopelijk helpt de troost die je krijgt van diegene. liefs linda |
|
Auteur: violetangel | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 19 november 2002 | ||
Thema's: |