Hier zit ik nu,
heel alleen op mijn kamertje.
4 muren om me heen,
gelukkig zijn die nog van steen!
Toch nog iets dan,
wat me veilig houd
en beschermd tegen die koud.
Maar er zal altijd iets zijn
wat ik blijf missen.
Iets om deze sporen uit te wissen!
We zouden eeuwig vrienden zijn,
en samen delen al die pijn!
Maar ergens stopt die lijn
en dat is allesbehalve fijn!
Je moet niet denken dat ik je was vergeten,
want ik zie je nog tussen de sterren en kometen.
Ik zal altijd van je houden
ook al stopt de lijn voor een tweede keer...