Ik werp een blik door het raam en zie dat mijn straat veranderd is.
De felle zomertijd-ziel vervaagt,om de vurige,verbrande symbolen van de lange Herfst die we tegemoet gaan te onthullen.
De bloeiende bomen en struiken verliezen hun leven in vertwijfelde zuchten wind,
om schaduwen van zichzelf te worden,strekkend naar de grijze lucht.
Een kille luchtstroom passeert mijn gesloten ramen,
ramen die slechts een maand geleden nog geopend waren.
En terwijl de hemel zich opent om de berouwvolle tranen van duizenden engelen vrij te laten
zet de realisatie van de Herfst door en wast de regen een wonderlijke,warme wereld weg...