Ik zag je zo graag,
maar na 3 maanden en een paar
dagen moest ik u laten gaan!
Ik zag u doodgraag en jij me ook,
maar door de schuld van mijn ouders,
moest ik u laten vallen! Waarom toch!
Voor die ene maal in mijn leven,
dat ik geluk zag, en wist waarvoor ik
leefde, moest ik u laten gaan!
Ze wilden een andere en een betere voor me!
Maar ik wil niemand anders,
want jij bent mijn keppeke!
Niemand kende u, zoals ik u kende!
Ik vraag mij nog steeds af,
wilden ze u dan niet leren kennen?
Of konden ze u gewoon niet zien?
Ik heb nu nog steeds geen antwoord
op die vraag!! Wat moet ik doen??
Zonder jou heeft mijn leven geen zin!
Hoe kan ik mijn ouders dat laten verstaan!
Hoe, ik vraag niet veel raad aan
andere mensen, maar nu wel, dus plz,
als iemand mij kan helpen, vertel het me aub!
Want ik wil me keppeke TOM terug voor altijd!!
Tom love you forever