Weet je waarom ik aan dit gedicht begon?
Omdat ik weeral de slaap niet vatten kon.
Ik snap echt gewoon niet.
Dat je het probleem niet ziet.
Het is allemaal makkelijk om te zeggen.
En me uitdrukkelijk voor te leggen.
Dat ik dit achter me moet laten.
Maar hoe moeilijk het voor me is heb je niet in de gaten.
Jouw liefde is overgegaan.
Maar de mijne is blijven staan.
Ik hield nog immens veel van jou.
Zoveel dat ik wist hoe het me kwellen zou.
Nu een maand later zit ik nog met een kwellende pijn.
Omdat ik woorden ontbreek die nodig zijn.
Een toegave dat je het begrijpt dat het moeilijk voor me is.
Begrip dat ik dit alles een beetje mis.
En vooral dat je ziet.
Zo snel bij een ander geeft me enorm verdriet.
Besef gewoon dat het niet makkelijk is voor mij.
Misschien raakt mijn hart, dan weer vrij.
*** *** ***
Ik gun jou heus wel dat geluk.
Al is het mijne nu even stuk.